لوله پلی‌اتیلن که به اختصار PE گفته می‌شود، نوعی لوله است که از پلیمریزاسیون اتیلن تولید می‌شود. قبل از تولید محصول نهایی لوله پلی‌اتیلن، زمانی که مونومرهای اتیلن تحت عمل پلیمریزاسیون قرار می‌گیرند پلی‌اتیلن تولید می‌گردد. پلی‌اتیلن در گروه گرمانرم‌ها طبقه‌بندی می‌شود که خاصیت ترموپلاستیک دارد. یعنی می‌توان با گرم کردن و ذوب کردن در آن تغییر شکل ایجاد نمود. از خصوصیات پلی‌اتیلن‌ها می‌توان به مقاوم بودن، منعطف بودن و طول عمر بسیار زیاد اشاره کرد.
انواع لوله های پلی اتیلن
پلی‌اتیلن‌ها به چند دسته تقسیم می‌شوند که معیار این تقسیم‌بندی دانسیته و یا چگالی پلی‌اتیلن در زمان تولید است.
- پلی‌اتیلن با چگالی پایین: LDPE این نوع پلی‌اتیلن تعداد شاخه‌های فرعی (جانبی) بلند و بیشتر از حد معمول است. در این نوع پلی‌اتیلن فاصله زنجیره‌های ملکولی از یکدیگر زیاد است. همین فاصله زیاد سبب می‌شود تا چگالی پایین بیاید.
- پلی‌اتیلن با چگالی کم خطی: LLDPE در فرآیند تولید پلی‌اتیلن زمانی که کومونومر بوتن نرمال به اتیلن اضافه گردد، محصول دارای شاخه‌های جانبی بیشتر اما با طول برابر خواهد بود. این شاخه‌ها اگر چه بلند است اما در طول زنجیر پلیمر تعداد کمی وجود دارد. به‌دلیل خطی بودن زنجیره پلیمر به این نوع پلی‌اتیلن، پلی‌اتیلن خطی گفته می‌شود.
- پلی‌اتیلن با چگالی متوسط: MDPE این نوع پلی‌اتیلن از نظر مقاومت راندمان بهتری نسبت به مقاومت HDPE و ضربه‌پذیری بالایی دارد. این پلی‌اتیلن برای بسته‌بندی (درب بطری‌ها) استفاده می‌شود.
- پلی‌اتیلن با چگالی بالا: HDPE در مقایسه با دیگر پلی‌اتیلن‌ها این نوع محصول ساختار زنجیره پلیمری، تبلور بالاتری دارد. از همین رو ساختار فشرده‌تری داشته و چگالی بالاتری دارد که برای همین به آن پلی‌اتیلن سنگین گفته می‌شود.این نوع پلی‌اتیلن تعداد شاخه جانبی کمتری نسبت به دیگر پلی‌اتیلن‌ها دارد.
لوله‌هایی که از مواد شیمیایی پلی‌اتیلن ساخته شده بودند.این لوله‌ها بسیار زود فراگیر شدند. سبکی، حمل آسان، ضایعات کم و مهم‌تر از همه مقاومت بالای این لوله‌ها سبب شد تا فراگیری این لوله‌ها بسیار زیاد شود.